Khelif dorastała w Tiaret, wiejskiej wiosce w północno-zachodniej Algierii. Początkowo grała w piłkę nożną, zanim przerzuciła się na boks. Na początku swojej młodości musiała dojeżdżać do sąsiedniej wioski, aby wziąć udział w szkoleniach, i sprzedawała złom, aby opłacić bilet autobusowy. Jej ojciec nie aprobował boksu dla dziewcząt.
W styczniu 2024 r. Khelif został ambasadorem krajowym UNICEF.
Międzynarodowy Komitet Olimpijski (MKOl), stosując inne zasady niż IBA, dopuścił Khelif do udziału w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2024 w Paryżu, potwierdzając, że spełniła wszystkie niezbędne przepisy kwalifikacyjne i medyczne dotyczące tej imprezy, nie podając szczegółowo, jakie to były zasady. MKOl zauważył, że według paszportu Khelif była kobietą i nie była to „kwestia transpłciowa”.
Na Igrzyskach Olimpijskich w 2024 r. pokonała Angelę Carini z Włoch w 46 sekund, po tym jak Carini wycofała się, powołując się na intensywny ból nosa.
Zaburzenie rozwoju płciowego
Khelif nie jest osobą transpłciową, ale cierpi na zaburzenie rozwoju płciowego (DSD), które powoduje, że niektóre kobiety mają chromosomy XY i poziom testosteronu we krwi typowy dla mężczyzn. W Algierii, kraju reprezentowanym przez Khelif, tożsamość transpłciowa jest zabroniona, zmiana płci lub płci w dokumentach tożsamości jest niedozwolona, a leczenie medyczne lub hormonalne nie pozwala na zmianę płci. Khelif złożyła apelację do Sportowego Sądu Arbitrażowego, ale później ją wycofała, czyniąc decyzję IBA prawnie wiążącą. W 2024 roku IBA stwierdziło, że Khelif i inni „nie przeszli badania na testosteron, ale zostali poddani oddzielnemu i uznanemu testowi, przy czym szczegóły pozostają poufne”.
en.wikipedia.org