Trzeba się zastanowić nad samą funkcją pieniądza. Jest kilka, jednak jedna z podstawowych mówi nam, co ile kosztuje - pieniądz jest miernikiem cen. Stabilna waluta, to stabilne ceny. Tak jak podawałem wyżej, kiedy funt był oparty o złoto wahania cen liczono na przestrzeni dziesiątek lat, a nie na przestrzeni miesięcy jak dziś (nie licząc oczywiście klęsk żywiołowych i innych katastrof, w skutek których ceny szybowały).
Nie dawno na temat złota wypowiedział się były szef Fedu, Alan Greenspan, który przed tym jak dostał stanowisko w federalnej rezerwie i zaczął drukować jak szalony, był zatwardziałym zwolennikiem złota. Widocznie tak wysokie posady w magiczny sposób zmieniają poglądy człowieka - czyt. politycy są tylko marionetkami w rękach konkretnych lobby i służb - bo kiedy tylko opuścił stołek powróćił do swoich pierwotnych poglądów, pisząc dla "Foreign Affairs", że:
"Przez ponad dwa tysiąclecia złoto było praktycznie niekwestionowanym środkiem płatniczym. Nigdy nie wymagało gwarancji kredytowych trzeciej strony. ( • ) Dzisiaj akceptowalność fiducjarnego pieniądza • waluty niezabezpieczonej aktywem o wartości wewnętrznej • spoczywa na gwarancjach kredytowych suwerennych narodów obdarzonych efektywną siłą nakładania podatków. Gwarancji, która w warunkach kryzysowych nie zawsze może się równać z uniwersalną akceptowalnością złota."
Bardzo ciekawy przypadek, wiele mówiący o dzisiejszej demokracji:))
Odnośnie agencji ratingowych. Pamiętajmy, że tuż przed bankructwem Lehman Brothers śmieciowe MBS-y miały w nich ocenę AAA, bądź AAA+. To mówi samo za siebie.
