Medyczne Patologie (+18, bardzo drastyczne!)

d2e5e2963311.jpg
 
Kurewsko bolesne doznanie

Klasterowy ból głowy (zespół Hortona) - objawy
Objawy klasterowego bólu głowy są bardzo charakterystyczne, dlatego jego rozpoznanie nie przysparza większych problemów:

  • jest opisywany jako rozdzierający, palący, rażący, kłujący, wiercący, a przede wszystkim bardzo intensywny;
  • jest jednostronny (występuje po jednej stronie głowy);
  • jest zlokalizowany w obrębie unerwienia nerwu trójdzielnego, czyli unerwiającego czuciowo twarz. Oznacza to, że ból może się pojawić w okolicy oczodołowej (za gałką oczną) lub skroniowej, rzadziej w obrębie policzka lub szczęki;
  • napad bólu pojawia się nagle (bez żadnych objawów przepowiadających), osiągając maksymalne natężenie w ciągu około 5 minut i utrzymuje się średnio 15-20 minut, rzadziej do 2 godzin. W ciągu doby pojawia się 3-8 takich napadów bólowych;
  • występuje w klasterach, czyli kilku grupach napadowych. Najczęściej klaster (okres bólowy) trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy. Chorzy skarżą się przeważnie na 2-3 takie okresy bólowe w roku, między którymi występują okresy bezobjawowe (tzw. remisje), trwające zwykle ok. 3-4 miesiące;
  • zwykle pojawia się w czasie snu;
  • raz zlokalizowany ból pojawia się praktycznie zawsze w tym samym miejscu, rzadko przemieszcza się;
Ponadto pojawiają się jedne z objawów:

łzawienie

przekrwienie spojówek

uczucie zatkania nosa

wyciek z nosa

zwężenie źrenicy

zwężenie szpary powiekowej

obrzęk powiek.

Charakterystycznym objawem współtowarzyszącym jest objaw Hornera po stronie bolącej części głowy, cechujący się zapadniętą gałką oczną, zwężoną szparą powiekową i zwężoną źrenicą.

W związku z tym, że klasterowy ból głowy charakteryzuje się dużym nasileniem, chorzy podczas ataku mogą zachowywać się nieracjonalnie, np. być agresywni, uderzać głową o ścianę. Mogą nawet dokonać próby samobójczej.


Klasterowy ból głowy - leczenie
Pierwszą z metod leczenia jest zwalczanie pojedynczego napadu poprzez wdychanie czystego tlenu. Ponadto podaje się choremu leki (sumatriptan). Druga metoda leczenia polega na przerywaniu okresów bólowych. W tym celu stosuje się leki steroidowe. Ważne jest także zapobieganie napadom bólowym. W tym przypadku najskuteczniejsza jest sól sodowa kwasu walproinowego.

Możliwe jest także leczenie inwazyjne, które polega na nastrzykiwaniu zwoju nerwu trójdzielnego alkoholem, glicerolem lub lidokainą. W ten sposób osłabia się jego aktywność. Radykalnym rozwiązaniem jest leczenie chirurgiczne oraz naświetlanie promieniowaniem gamma, co wiąże się z powikłaniami (np. zaburzeniami czucia na twarzy).
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top