D
Deleted member 6618
Guest
Nie zakładam, że w BDSM jest więcej. BDSM to forma ucieczki przed bliskością, a w tradycyjnych związkach istnieją inne ucieczki od bliskości, które nie przyjmują formy ideologii a np. formę "męczeństwa" jednej ze stron, poświęcania się, stosowania używek itp. I zgadzam się, że w tradycyjnych związkach również przejawia się toksyczność i oddalenie. Jeśli chodzi o ucieczki przed bliskością, to nie ma tutaj jakiegoś jednego schematu. Uciekają ludzie związani z różnymi sferami, o różnych poglądach. Rodzina opierająca się na teoretycznie "chrześcijańskich" wartościach może być jednocześnie od nich bardzo odległa.
To co łączy BDSM z gender i innymi ucieczkami, jest potrzeba inwestowania swojej energii życiowej w budowanie ideologii. Ludzie potrzebują czuć się zrozumiani w swojej ucieczce. Nie chcą być osamotnieni w wygnaniu, które sami sobie zapewnili. Celowo nawiązałem do gender, bo to jest temat mocno na czasie i dodatkowo pokazuje bardzo skrajnie funkcjonujące mechanizmy ucieczki, które prowadzą nawet do przemocy.
BDSM to moim zdaniem osobliwa forma unikania bliskości z samym sobą, która przyjmuje metaforyczne formy bliskości w postaci dewiacji i przyjmowania różnych ról, które są kompensacją tego, co nieświadome. To nie jest rozwiązanie ani rozpuszczenie ograniczeń. To jest nadanie im formy, która pozwala im trwać nadal, i unikać realnych zadań do wykonania.
Poza tym to, że w BDSM są przeciwni gender, lub w kościele katolickim są przeciwnicy wielu różnych koncepcji nie ma znaczenia, bo i tak wszystkie z wymienionych są źródłem ucieczek.
Co to za różnica, że ktoś ucieka przed sobą w BDSM, czy w gender, czy w źle rozumianą duchowość? Różnicą są konsekwencje i budowanie pod do tożsamości.
Pojawia się " Ja jestem związanym z tym, czy z tamtym". Przyczyna = taka sama. Brak bliskości ze sobą.
Ja nie zakładam, że w BDSM jest tego więcej. BA! Nawet może być mniej. Bo żeby ta toksyczność mogła zaistnieć, to trzeba podejść blisko drugiej osoby, by ujawniły się nieświadome mechanizmy dążące do destrukcji. A takie klimaty jak BDSM, kojarzone głównie z przyjemnością czy seksualnością nawet nie stwarzają szansy, by ta toksyczność mogła zaistnieć w oryginalnym wydaniu, bo do bliskości dochodzi na innych poziomach, czyli między innymi na poziomie cielesności. Mordo, to jest bardziej logiczne niż drabinki w KSW XD
Jak myślisz, dlaczego ludziom jest tak trudno ujrzeć, że ich uwielbiana ideologia czy styl życia jest pełen toksyczności? Bo dokładnie tak jest skonstruowana jej struktura. Że Ty masz tego nie widzieć. To będzie dojeżdzać Cię wtedy wchodząc kuchennymi drzwiami. Paradoksalnie, nawiązując do tego co powiedziałeś o toksycznych, tradycyjnych związkach - tam jest chociaż szansa na zobaczenie tego, co wymaga uwagi, co domaga się uwagi. Bo pomimo braku narzędzi, jest próba podejścia blisko. Większym zagrożeniem jest życie w nieświadomości, że coś wymaga uwagi, i uczestniczenie w ideologii, która podtrzymuje ten fałszywy obraz pozytywności, bo na płytkiej emocjonalności jest oparta, a kompensuje sobie to np. cielesnością. To dziś wyjątkowo widoczne.
Podsumowując - z pewnością wiele osób próbujących "tradycyjnych" związków zaczęła angażować się przykładowo w BDSM. Dlaczego? Bo znaleźli siebie, odkryli swoją prawdziwą naturę? Nie sądze. Moim zdaniem przestali szukać i doświadczać trudnych emocji domagających się uwagi. A to właśnie te trudne doświadczenia są szansą. Szansą na dojście do źródła problemu. Dlatego dla mnie nieważne, czy to jest BDSM, gender, rozwiązłość seksualna, fałszywa religijność, trenowanie 7x w tygodniu i opieranie na tym swojej wartości = przyczyna leży w środku, w braku bliskości ze sobą, a wszelkie próby zadziałania na zewnątrz mają jedną podstawową wadę - nie ten kierunek. Nie na zewnątrz. Do środka trzeba zaglądać, żeby ruszyć z miejsca.
Wszelkie próby maskowania braków skierowane na zewnątrz są skazane na porażkę prędzej, czy później - bo w środku tkwi przyczyna. Oczywiście, można tak żyć, i tak umrzeć. W nieświadomości. Pytanie - czy warto ?
